Sayfalar

26 Ağustos 2017 Cumartesi

Yine yine yine yine yine yine yine yine yine...

Düşünüyorum da neden anlamıyorum. Gerçekten insanları anlamıyorum. Neden yani?
Neden huzursuzluk çıkarıp terbiyesizlik yapıp karşındakinden tepki görünce çirkinleşiyorsun?
Dünyada bir seçebildiğimiz çevremiz var bir de ne yazık ki seçemediğimiz. Seçebildiklerimiz arkadaşlarımız, seçemediklerimiz ise akrabalarımız ve iş ortamında görüşmek zorunda olduğumuz kişiler. Seçemediğimiz tarafta (en azından benim çevremde) ben hiç efsane ilişkiler göremiyorum. Keşke diyorum benim akrabalarım "can" dediğim insanlar olsa. Uzunca bir süre de bunun için çabaladım. Gerçekten tüm içtenliğimle koşturdum hepsi için. Sonra fark ettim ki boş. Bomboş.
Dönüp baktığımda herşey çok iyiymiş gibi görünürken öyle değilmiş aslında.
Şunu anladım ki bu dünyada yanımızda olabilecek sadece çekirdek ailemiz var. Zaten ben hiç kocaman bir ailenin içinde de olmadım ki. Hep düşünürdüm neden diye bugün anladım. Hayatta başımıza gelebilecek tek efsane varsa o da ailemiz. Tek ve yalnızca bir ömür boyunca ki bir ömür süresinin de ne kadar kısa olduğunu söylemeye gerek yok sanırım.
Neyse sonuç olarak ben yine dertlendim soluğu burada aldım. Kimseler de yokken azıcık içimi dökeyim dedim.
Gidiyorum -^_^-